Do ostatniej kropli

Jazda o kropelce przez francuską prowincję, jest zabawą ryzykowną. Stacji paliw nie ma zbyt dużo, zaś te, na które natrafiam, są przeważnie automatyczne. Zasadniczo nie ma w tym nic złego, poza pewnym drobnym, acz istotnym szczegółem – zwykły one ignorować moją obcokrajową kartę płatniczą.

Może robię coś źle i powoli zaczyna przerastać mnie tak prozaiczna czynność, jak uregulowanie płatności kartą? Czas już zwracać się do siebie per „boomer”?

Inna sprawa, że tak prywatnie nie lubię takich bezludnych stacji paliw. Paliwo jest może i jeden czy nawet dwa centy tańsze, niż na zwykłych stacjach benzynowych. Jednak ktoś dzięki temu nie ma pracy. Tak, to ciężka robota. Jednak lepsza taka, niż żadna.

Wiem, że może zbyt mocno przejmuję się nieuniknionym, czyli zabieraniem miejsc pracy na stacjach paliw przez automaty, sklepami internetowymi, które wykwalifikowanych sprzedawców, pojazdami elektrycznymi, które jako mniej skomplikowane od swoich spalinowych odpowiedników, potrzebują również mniej osób do produkcji i obsługi serwisowej…

Patrząc na wyświetlacz i znikające kolejne podziałki na wskaźniku poziomu paliwa pocieszam się jednym: że w razie czego jednak o wiele łatwiej dźwiga się kanister benzyny aniżeli spalinowy generator prądotwórczy.

Poza tym dużo łatwiej o kanister z benzyną niż o generator. Przynajmniej póki co…